Pse nuk m’u përlotën sytë për gazetaren Lala”
Nga Brizida Gjikondi
Sot jam kundër turmës.
Sot jam kundër kujtdo që gojën, tastierën se ka lidhur me trurin, por me emocionin naiv e të sipërfaqshëm.
Emocionin përtac, të shqiptarëve të kësaj epoke, që ashtu si paranë edhe emocionin e marrin kallëp, pa u lodhur, pa vrarë mendjen, mjaftojnë të kuisin kundër hënës edhe kur dritën ajo se ka të sajën.
Këtë status sot si shumë rrallëherë të tjera po e shkruaj si juriste, jo si qytetare. Sa dëgjova ngjarjen, pa arritur në përfundim emocional, për të mallkuar zotin e te birin e kësaj toke të nëmur për disa por jo për mua, pa mburrur Lalën dhe mbushur sytë me lot, natyrshëm direkt telefonova dhe kërkova, disa saktësime.
A banonte gazetarja Lala tek shtëpia që u qëllua ? Jo më thanë, ajo banon prej vitesh diku tjetër.
Pikërisht dhe mbrëmë kish qenë në shtëpinë e SAJ me bashkëshortin.
Po tek shtëpia ku është qëlluar kush jeton përveç prindërve pyeta? Më thanë që jeton edhe vëllai që është JURIST I BURGUT TË FUSHË-KRUJËS.
Kjo më bëri që sytë të mos më përloten, marazi kundër kësaj toke të nëmur për disa, por jo për mua, të më ridimensionohet, dhe si shpeshherë heshturazi të falënderoj intuitën time.
Psherëtiva e lehtësuar, gazetaria jonë investigative që ka zbuluar llahtarën e mafies vertikale dhe horizontale në këtë palo shtet shyqyr Zotit nuk është vërtet në rrezik.
Denoncimet e tyre skandaloze dhe prangat falë tyre do vijojnë…… bashkë me to dhe turma e revoltuar dhe emocionale që mafies dhe argatëve të saj po ja tund dhëmballën numër 8 me revoltën e tastierës.
