Dera e gjyshes Dhora dhe e majta
AHMET DURSUN
Plakës iu duk si kishë mormone! E bardhë, e thjeshtë, me një kat.
Ngriti kokën të shihte kryqin mbi çati!
E habitur u kthye nga Ai, iu kryqëzuan shikimet.
– Hë si të duket gjyshe? – e pyeti. – Si e rilindur po më ngjan sot!
– Nothing else matters, – iu përgjigj shkurt gjyshja!
U afruan te dera, i dridheshin duart … pak ndrojtje, pak pleviti, helbete edhe pleqëri.
– Jo! Jo, ashtu mbyllet, ktheje çelësin ndryshe, – i tha. Majtas hapet dera, djathtas mbyllet. Dhe mbaje mend këtë, gjithçka majtas hapet, djathtas mbyllet …
Hyn brenda.
Edhe unë në Tiranë u gëzova aq sa të dy!
Kur e përcolli, i hodhi një kanë me ujë mbrapa …
– Ujë të të venë punët, biri i nënës!
Mes uratash e lutjesh hyri në shtëpinë e re. U errësua, i erdhi për të fjetur, mbylli derën.
Në mëngjes donte të dilte e iu kujtua: majtas hapet, djathtas mbyllet.
Gjithnjë gjithçka!
Provo çelësin majtas, hiç … provo hiç! Njëherë, dy herë, tri herë!
Gjyshja ngeli brenda!
Më dërgoi mesazh. E mora.
– Ç’të bëj? S’po hapet dera! Delet më presin t’i kullos, – tha.
Më bëri edhe një furçë me këtë rast: “Ti je i jashtëm, si t’ia bëj se dua të dal?” – më pyeti.
– Asgjë moj gjyshe, – i thashë duke qeshur. Bëj edhe ti si Kaçi, Shpëtimi, Toma e shumë të tjerë. Për të hyrë ktheje çelësin majtas, e për të dalë djathtas!
– Oh my gosh, – bërtiti dhe ma mbylli e shqetësuar se mos më mbaronte kreditet e telefonit.
Nëse për të hyrë nga një derë, duhet ta kthesh çelësin majtas, për të dalë prej asaj dere nevojitet ta rrotullosh djathtas … Kjo, për çdo derë është kështu.
Unë do të doja që dyert e së majtës në Shqipëri, të mos ishin me çelësa, dryna apo frëngji!
Hyrja e lirë, dalja akoma më e lirë!
Unë, kështu do ta doja …
