Merkel dhe Hollande – një e të pandarë?
Politika e refugjatëve e përplasi Berlinin me Parisin, sidomos kur kryeministri francez, Manuel Valls e kritikoi hapur politikën e Merkelit. Tani Gjermania dhe Franca demonstrojnë sërish unitet, por nga nevoja.
Gazetat franceze kishin ironizuar që para konsultimeve qeveritare gjermano-franceze në Metc të enjten (07.04): Takimi i qeverive të Berlinit dhe Parisit nuk është gjë tjetër, veçse shou. Një takim që do të ruajë fasadën e bukur, shkruajti “Le Monde”. Por me sa duket “në kohë të stuhishme”, siç e përshkroi Merkeli gjendjen në Europë, edhe dukja e perceptimi publik janë mjete në duar të politikës. Kancelarja gjermane qëndron përbri kryeministrit francez, Valls për foton tipike “familjare”, megjithëse nga kritika e tij e hapur për politikën e “mirëseardhjes” Merkelit duhet t’i kenë ardhur të përziera. Por si thotë ajo: “Fjalë të ashpra dhe kritika, por edhe diferencat janë shtysa veprimi për mua.” Gjithsesi bëhet fjalë për të ngjitur të çarat në marrëdhëniet gjermano-franceze.
Zgjidhje francezo-gjermane për Europën
Kështu presidenti francez dhe kancelarja gjermane paraqiten në publik si një e të pandarë. “Bëhet fjalë për mbrojtjen e kufijve të jashtëm, me qëllim që të kthehemi sa më shpejt të jetë e mundur tek Shengeni”, thotë Francois Hollande. “Ne duhet të tregojmë që dimë t’i mbrojmë kufijtë tanë të jashtëm për të ruajtur hapësirën e Shengenit, në vend që të vendosim kufij të brendshëm nacionalë”, deklaron Angela Merkel.
Një mori projektesh të përbashkëta
Asnjë fjalë më për braktisjen e Merkelit, kur ajo kërkonte ujdi për mekanizmin e shpërndarjes së refugjatëve në Europë dhe zgjidhjen e krizës me koalicionin e të vullnetshmëve. Pyetjen për këtë e lanë mënjanë si Merkeli edhe Hollande. Ata theksuan se duan të stabilizojnë Libinë për t’i dalë para një vale të re refugjatësh nga ky vend. Edhe njëherë betimi për luftë kundër trafikantëve.
Tërheqja e francezëve nga udha e përbashkët u bë nga frika e populistëve të djathtë të Front National, nga frika e atentateve të reja terroriste dhe rënia e mëtejshme e ekonomisë së dobët franceze. Përveç kësaj: Francois Hollande është presidenti më jo popullor i historisë së re franceze, hapësira e tij e veprimit në vend është e kufizuar. Tani Hollande dhe Merkel kujtojnë morinë e projekteve të përbashkëta: Masat në luftë kundër terrorit, bashkëpunim i ngushtë në fushën e mbrojtjes dhe në luftën kundër evazionit fiskal. Skandali i “Panama Papers” e ka trazuar Francën.
Vazhdim i marrëdhënieve me Ukrainën
Angela Merkel i ruhet përdorimit të fjalës “krizë”, edhe pas rezultatit negativ të referendumit në Holandë. Ajo shpreson që “rruga e Ukrainës të vazhdohet pa ndërprerë”, megjithë “Jo”-në e holandezëve për marrëveshjen e Asociimit. Merkel e pret zgjidhjen nga koha dhe kuadri juridik. Edhe Francois Hollande do të vërë në jetë pjesë të marrëveshjes, ato që nuk preken nga vota. Përndryshe referendumi më shumë ka “pasoja për qeverinë holandeze”. Ndërkohë që frika e ndjek nga pas Parisin e Berlinin: Në qershor vjen referendumi tjetër. Britanikët vendosin për një Brexit të mundshëm -daljen nga BE. Edhe për këtë arsye Merkel dhe Hollande demonstruan unitet dhe harmoni europiane. Në BE mund të vijnë kohë edhe më të stuhishme.
