Karikatura më e famshme e Charlie Hebdo që tregon se çfarë e bëri atë kaq të rëndësishme

E përjavshmja franceze Charlie Hebdo, që u sulmua të mërkurën nga terroristët është e njohur për karikaturat e saj provokuese. Disa prej tyre kanë vënë në lojë ekstremizmin islamik dhe shpesh kanë portretizuar Profetin Muhamed, një fakt që në vetvete është konsideruar një fyerje dhe dhunim i fesë nga shumë myslimanë, ekstremistë dhe jo ektremistë..

Por ato i bënë një shërbim të keq revistës dhe karikaturistëve të saj, disa prej të cilëve mbetën të vrarë në sulmin e të mërkuërs, pasi Charlie Hebdo konsiderohej anti -islam apo anti -fetare apo si provokuese.

Karikaturistët e Charlie Hebdo po trajtonin një fenomen thelbësor me karikaturat e tyre. Ky fenomen mishërohet më së miri në një prej kopertinave më të famshme të revistës, që prej nëntorit 2011. Ajo titullohej: Dashuria është më e fortë se urrejtja.

Karikatura paraqet një anëtar të stafit të Charlie Hebdo, që mban një laps në vesh, duke puthur një mysliman. Në sfond është tymi i zyrës së Charlie Hebdo që po digjet.

Konteksti i kopertinës është ky: Revista kishte publikuar kohët e fundi një karikaturë të profetit Muhamed me diçiturën “mysafir -i redaktuar nga Muhamedi” dhe më poshtë shkruante “100 goditje nëse nuk do të vdisni nga të qeshurat”. Në kundërpërgjigje, faqja e saj e internetit u sulmua dhe një bombë u hodh në zyrat e saj.

Revista nuk u kritikua vetëm nga ekstremistët islamikë. Në këndvështrime të ndryshme, edhe politikanë të devotshëm laikë në Francë mendonin se revista kishte shkuar shumë larg. Ministri i jashtëm francez Laurent Fabius, kur u pyet njëherë për karikaturat e Charlie Hebdo, tha: “A është me të vërtetë e ndjeshme apo inteligjente për t’i hedhësh benzinë zjarrit?”.

Në fakt është. Këndvështrimi i Charlie Hebdo ishte se, “nëse do të respektoheshin këto tabu, rritej çensura. Duke lejuar ekstremistët që të vendosnin kufinjtë e fjalës, pranoheshin idetë e tyre se “fjala e lirë dhe feja janë thelbësisht në kundërshtim (ata nuk janë) dhe se mes islamit dhe perëndimit ka konflikt civilizimi (në fakt nuk ka).”

Këto janë argumenta, veç të tjerash, edhe të disa islamofobëve dhe racistëve, veçanërisht në Francë, ku urrejtja ndaj emigrantëve myslimanë që vijnë nga veriu apo perëndimi i afrikës është një problem serioz.

Eshtë ky ekzaktësisht motivi përse “Dashuria është më fortë se urrejtja” e Charlie Hebdo është keqkuptuar. Puthja e jargavitur mes dy burrave ka sigurisht për qëllim që të depërtojë nën lëkurën e çdo myslimani konservativ që është gjithashtu homofobikë, por gjithashtu është edhe një sulm ndaj idesë se myslimanët apo islami janë armiku, më shumë se ekstremizmi apo intoleranca.

Laurent Léger, një anëtar i stafit Charlie Hebdo, cili i mbijetoi sulmit, i tha CNN në 2012: “Qëllimi është që të qeshim… Ne duam të qeshim me ekstremistët… me çdo ekstremist. Mund të jenë myslimanë, hebrenj, katolikë. Gjithkush mund të jetë fetare, por mendimet dhe aktet ekstremiste ne nuk mund t’i pranojmë. ”

Për këtë arsye, ky mision që e kishte bërë revistën objekt sulmi në të shkuarën dhe mund të ketë kontribuuar në sulmin terrorist të së mërkurës, duhet të na tregojë të gjithëve ne sot se sa i madh është rreziku për të gjithë ne.