Duke medituar mbi origjinën në muzeun historik të Shkodrës

Kur flitet për historinë e trojeve  shqiptare dhe paraardhësve të tyre Ilire, gjithmonr ka debate historianësh që spostojnë apo afrojnë data të autoktonisë së këtij populli në trojet e tij. Dëshmi arkeologjike dhe gjuhësore vërtetojnë se këto troje kanë qënë të banuara para ardhjes së Fenikasfe në Mesdhe dhe se shkrimi i tyre nuk është gjë tjetër veçse një shkrim pellazgjik. Po të vizitosh muzeun historik të Shkodrës do të ndeshësh një gdhendje në baltë e një portreti burri me një mbishkrim poshtë saj.

Në të  gjënden të gdhëndura këto shkronja: BRCEIFK

Shkronjat janë ato të alfabetit fenikas dhe po të lexohen del: Bërçëeifëk, pra burrë çë është i fik. I shqipëruar: Burr që ka vdek. Po të krahasosh edhe  sot dialektin verior sidomos atë shkodran, i vdekur ata e përdorin edhe sot, i fikur, u fik, pra vdiq.

Po te lexojmë autorët antike, ai që quhet alfabet fenikas del që nuk është gjë tjetër  veçse alfabeti që pellasgët çuan në Lindjen e Mesme dhe nga ku kadmi e risolli në pellasgji dhe më pas në Iliri të pasuruar me disa gërma. Në arkeologjinë dhe në mitet shqiptare ka shumë elementë që vërtetojnë praninë e qytetërimeve në këto troje që në kohë tepër të hershme dhe elementë të gjuhës dhe kulturës vijnë deri në ditët e sotëme.

Së shpejti do të nise një cikël dëshmishë mbi Kozmografinë në etnosin e zonave të veriut të Shqipërisë, e trashguar dhe e ruajtur deri në ditët e sotme.