Akoma njerëzit kujtojnë atë ditë kur zoti Lulzim Basha u detyrua të jepte dorëheje nga detyra e kryetarit të PD-së. Kishte humbur katër herë radhazi zgjedhjet dhe gjithmonë mbrohej me akuzën se socialistët i kishin vjedhur zgjedhjet. Me këtë trillim përpiqej të justifikonte qendrimin si kryetar. Në heshtje, disa nga drejtuesit e forumeve të PD-së dhe anëtarët e thjeshtë të saj nuk mund ta gëlltisnin qendrimin e tij. Nuk kishin ç’të bënin, sepse ai kishte mbështetjen e Berishës. Kur Basha guxoi, ( pa mbledhur as kryesinë e partisë) dhe përjashtoi nga grupi i deputetëve Sali Berishën, atëhere rovolta kundër tij shpërtheu keqas. Me ”vullnet” në mënyrë demokratike ai dha dorëheqje?! Për një kohë të gjatë heshti ose ra në një gjumë letargjik. Vetëm kur u krijua situata e përshtatëshme për të, ai kujtua se kishte ardhur koha të rifitonte fronin e humbur. Nga një anë ishte grupi i foltores apo i rithemelimit me doktorin Non Grata të urryer nga SHBA dhe Anglia, nga ana tjetër Gaz Bardhi me të vetët që nuk mundën dhe nuk ditën të organizoheshin .Ishte koha që nëndetësja Basha të shfaqej mbi ujë e të bënte tur ”parazgjedhor” nëpër Shqipëri me mbështetësit e vet. Për të fituar pikë, pra për politikë, doli edhe me kërkesën qe po e dëshiron i gjithë populli shqiptar: të fillojë vetingu i harruar i politikanëve. Jo sepse është i bindur që ai e kalon, por se e di mirë që as Berisha, as Meta dhe as Rama me kastën e tij sa të kenë hyqëm, nuk kanë për t’i hapur rrugë vetingut të pasurimit të tyre. Edhe po qe se si individ Rama edhe mund ta kalojë klasën, disa nga të besuarit e tij, qofshin ata apo deputetë ministra, kanë për të shijuar shijen e prangave. Rasti i ish zëvendëskryeministrit Ahmetaj e ilustron më së miri kë- të të vërtetë të hidhur. Vetingu i politikanëve , po të bëhet, ka për të qenë si nata e Bartolemeut jo vetëm për ata të ngjyrës blu, po edhe për politikanët e rozës së bukur pushtetmbajtëse. Basha, edhe pse humbës seriqal zgjedhjesh u tregua aq i aftë, sa në këtë situatë të shrregullt kaotike të PD-së, arriti të organizonte me mbështetësit e tij zgjedhjet për postin e kryetarit. Fitoi 18580 vota me diferencë të madhe ndaj një kandidati thuajse të panjohur që vinte nga rradhët e të persekutuarëve. Nga afro 800000 antarë që ka patur PD, votuan vetëm 18580 anëtarë?! Kësaj i thonë që është katandisur kaposhi sa një thelë. Megjithatë, Lulzim Basha e quan veten zyrtarisht kryetar i Partisë Demokratike?! Ec e mos e beso këtë?! E vërtetoi Emin Gjana edhe pse e di që në zgjedhje morën pjesë vetëm pasuesit e zotit Luli?! A kanë për ta pranuar këtë lloj kryetari dy fraksionet e tjera jo të vogla të PD-së?! A nuk kanë për t’i kujtuar atij paratë ruse që përdori për lobim në SHBA dhe a nuk kanë për t’i thënë SPAK-ut që ajo dosje nuk duhet varrosur?!
Si mundet që anëtarët e shumtë që nuk kanë votuar ose simpatizantët e PD-së që janë qindramijëra të pranojnë këto zgjedhje dhe këtë kryetar, kur PD me Bashën nuk ka shënuar as edhe një fitore?! Përkundrazi, ai ka qenë delfini i Berishës. Reciprokisht të dy po akuzojnë njëri tjetrin për gabimet e mëdha të periudhës rumpallë të 8 vjetëve që atyre populli u besoi qeverisjen e vendit. Ata ishin së bashku si vëllezërit siamezë. Mbronin njeri tjetrin për çdo veprim në shkelje të ligjeve dhe për çdo krim të kryer nga kasta e selisë blu. Edhe pse lejuan dhe inkurajuan një korrupsion galopant, nga koha e keqqeverisje së tyre nuk iu dha drejtësisë as edhe një njeri për t’u gjykuar. Hajdutët, qofshin ministra të tyre, merreshin në mbrojtje, duke hedhur poshtë edhe ekspertizat e specialistëve të huaj. Të dy bashkë, si një binom i pandarë, Basha me Berishën ishin ata që dhanë urdhër për vrasjet e 21 janarit. Kur në Gërdec u vranë 26 vetë nga makutëria e familjes Berisha, Basha heshti. Para katër vjetësh, të dy bashkë vendosën daljen nga Parlamenti dhe refuzuan të merrnin pjesë në zgjedhjet vendore. E quajtën si ide gjeniale, kur, vetë më vonë demokratët e ndershëm u detyruan ta pranonin se ishte një miopi politike dhe gabim idiotësh.
Edhe po të merren si të mirëqëna këto zgjedhje, me pjesëmarrje kaq të vogël të anëtarësisë, vështirë që PD-ja e Bashës, edhe po të njihet ligjërisht, ka për të patur jetë të gjatë. Kjo për faktin se deri më tani për kaq vite me radhë Lulzim Basha nuk ka paraqitur alternativa bindëse për të mposhtur rivalët e tyre të majtë .Aq më shumë se vetëm dy vjet na ndajnë nga zgjedhjet parlamentare. PD-ja është e përçarë në tre fraksione krejt të papajtueshme midis tyre. Partitë e tjera të djathta nuk kanë aq peshë sa të tërheqin masivisht elektoratin gri dhe ato parti të jenë forca kryesore e opozitës shqiptare.Para kësaj opozite të copëzuar, ku ende janë të forta rrënjët e berishizmit anormal, e majta, qoftë me Ramën ose pa të, nuk mund ta ketë të pamundur fitoren për të katërtën herë radhazi. Do të ishte vërtetë shumë e dëmëshme për demokracinë dhe Shqipërinë. Do të ishte vërtet monizëm brenda sistemit të shumë partive ku e djathta e çakorduar dhe e fragmentarizuar në parti ose grupe që duan t’i nxjerrin sytë njëri tjetrit, ia lehtësojnë fitoren kundërshtarit të tyre.
Kjo gjendje e PD-së dhe në përgjithësi e opozitës nuk erdhi rastësisht. Nuk ishte stuhi ose rrufe ne qiellin e kaltër. Shkatërrimin e asaj partie, vit pas viti, hap pas hapi, e mirëmendoi dhe e realizoi njeriu i Ramiz Alisë, komunisti-bajraktar Sali Berisha. Përjashtoi nga partia të gjithë përfaqësuesit më të denjë dhe të shquar të saj. E ktheu partinë dhe shtetin, kur ishte në pushtet, në një domen personal. Mbolli farën e urrejtjes dhe armiqësisë deri sa një ditë jo ne shqiptarët, po SHBA-ja dhe Anglia thanë që ky njeri është i padenjë për të shkelur në vatrat tona, madje as edhe si pasagjer tranzit. Ky njeri vazhdon ëndërrën e tij që me Rithemelimin e dështuar të tij të rivijë në pushtet. Fitorja e Lulit i jep shpresë. Pse mos të jetë edhe ai sërish kryetar?!
Të dyve grupe të djathësh, qofshin jo pak, mund t’ua japin votën, po populli kurrë, kurrë më Basha-Berisha dhe berishizmi!
