Sherri i PD dhe djegia mandateve, për një “gozhdë”

Nga Pandeli Majko

Deklarimi i Partisë Demokratike se do të djegi mandatet e veta në Kuvend në se dikush nga grupi i saj voton Reformën e Drejtësisë ka nevojë për një shpejgim. Në se një parti nuk kontrollon grupin e vet parlamentar ky është problemi i saj i brendshëm. Ai nuk mund të kthehet në një problem të publikut, dhe aq më tepër, kjo dobësi e brendëshme partiake të eksportohet në sigurinë kombëtare të vendit.

Cdo sinqeritet naiv e ka të vështirë ta kuptojë se një “rebelim” i brendëshëm partiak duhet të nxisë një parti serioze që të rebelohet karshi rendit kushtetues të vendit.

KJO NUK ESHTE RRUGA E DUHUR. Shqiperia nuk është ajo e vitit 1997 apo 1998. Ajo është anëtare e NATO-s ku siguria dhe sovraniteti i saj ka garanci të cilat nuk shkruhen në facebook.

Keqkuptimi i lirisë jep shpesh në politikën shqiptare një reflektim i cili vjen nga e kaluara e vendit.

Për shkak të rrethanave të jashtëme dhe të brendëshme historia jonë kombëtare e ka të fiksuar thellë kulturën e dhunës në politikë. Qeverisja nga pozitat e forcës në historinë e vendit ka sjellë dhe sjell ide të gabuara politike. Ato kanë nxitur shqiptarët të urrejnë njeri-tjetrin për arsye politike. Ky fenomen ka shkuar deri atje sa politikanëve shqiptarë u është dukur më e “natyrshme” miqësia me kundërshtarët gjeopolitikë se sa me bashkëpatriotët e tyre.
Edhe fëmijët e shkollave kanë të drejtë sot të shohin me habi në leximin e historisë sonë kombëtare për miqësitë personale të politikanëve shqiptarë me kundërshtarët e shqiptarëve…

Mungesa e skrupujve për të qënë sa më parë dhe sa më shumë në qeverisje ka shkatërruar rregullisht raportin e publikut shqiptar me politikën. Kjo histori duhet të marrë fund.

Raporti i cdo shoqërie me lirinë pa drejtësinë ka qenë dhe do të jetë i deformuar. Drejtesia nën politikën ka prodhuar rregjime në Shqipëri. Reforma e Drejtësisë që 33 deputetë kanë depozituar dje në Kuvend nuk është akt i njëanshëm për destabilizim. Ai kërkon që vendit dhe shoqërisë sonë me ndihmën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimit Europian ti hapet një kapitull i ri. Ai nuk është gjest formal por një përgjigje elokuente ndaj dobësive tona kombëtare.

Pa drejtësi nuk ka të ardhme. Shqipërisë i duhen politikanë të mirë, por, ata nuk do të ekzistojnë pa pasur gjyqtarë dhe prokurorë të aftë. Nevoja për këta të fundit është ulëritëse dhe do të vendosë fatin e vendit më shumë se kartonat e politikës. Të bësh kauzë politike për emërime partiake në drejtësi është një sfidë e vështirë.

Në fund të votimit në Komisionin e Reformës së Drejtësisë vendimi i përbashkët i anëtarëve të saj ishte që dokumenti që votuam të konsiderohej I HAPUR për cdo negociatë dhe ndryshim. Në vend që ti “skërmitemi” njeri-tjetrit besoj se ka ende kohë për të negociuar të mesmen e “artë”.

Me pak realizëm zgjidhjet mund ti kemi në tavolinë.

Boll u morëm me një pikturë të mbaruar. Zgjidhja është pas saj. Kjo është pak fyese por e vërtetë. I gjithë ky sherr bëhet për një “gozhdë”. Nuk është hera e parë që ndodh. Sigurisht!