Sikur Sali Berisha të kishte vepruar, së paku si Rrahman Rraja… për Shkëlzenin!

Djali i deputetit socialist që ka dhunuar ish të dashurën e tij, ju dorëzua drejtësisë. Prokuroria e çështjes, i ka shkuar deri në fund hetimit dhe ka mbledhur prova për fajësinë e tij. Kryeministri ka mbështetur prokurorinë dhe tani të vetmit përdhunues të lire, janë ata që telendisën vajzën, për t’i dhënë azil politik një polici dhe për të bërë nja tre ditë politikë.

Po ashtu mbetet të hetohet deri në fund pjesa politike e skandalit, ajo për të cilën PD masakroi publikisht vajzën, gjoja ne emër të mbrojtjes së saj, dhe që përmblidhet me stisjen e skenës me Taulant Ballën në komisariat.

Pikëpyetja e madhe në opinionin publik, është se, përse PD-së ju desh ky inskenim, kur dhunimi i vajzës në vetëvete ishte boll fakt i rëndë dhe pa futur në skenë Taulant Ballën?!

I vetmi shpjegim është precedenti i Shkëlzenit dhe mënyra si veproi pushteti i Berishës. Fakti që në këtë histori ishte një djalë deputeti dhe përforcimi i një skene të sajuar me kryetarin e grupit parlamentar të PS, i jepnin siguri PD se ky skandal nuk do të zbardhej kurrë, pasi dhe socialistët si Berisha, nuk i dorëzojnë njerëzit e vet.

Sali Berisha ka pasur ndoshta qeverisjen më normale të mundëshme në Shqipëri deri në vitin 2007-08, kur djali i tij u gjend mes dy historish të errëta, njëra që kish të bënte me trafikun e armëve në Afganistan dhe tjetra me demontimin në Gërdec, dhe që ai i bashkonte ato të dyja, me një grup në hije, që drejtonte si sekser në emër të pushtetit babait. Shpërthimi i fabrikës së Gërdecit që la pas 26 të vrarë, mes të cilëve dhe burrin e tezes së tij, që e kishte aty njeri të besuar, ndriçoi skandalin dhe dhjetra fakte dëshmonin se në qendër të lobimit të atyre dy historish biznesi, ishte djali i kryeministrit.

Për ta mbyllur këtë histori, Sali Berishës ju desh t’i shpallte luftë shtetit, luftë Prokurorit të Përgjithshëm, luftë Presidentit, luftë shtypit që ja zbuloi djalin, luftë dhe njerëzve brenda PD, që ja kishin firmosur djalit letrat, duke i thënë po merr më qafë babain.

Sikur Sali Berisha të kishte vepruar së paku si Rrahman Rraja dhe ta kishte lënë prokurinë ti arrestonte djalin, sot ndoshta mund të ishte ende në pushtet, pasi do të na tregonte të gjithëve se nuk ishte një udhëheqës tribal që kishte ardhur në pushtet për të birin dhe të bijën që të bëheshin milionerë, por për të ndryshuar Shqipërinë.

Denoncues për fat, pati dhe atehere, deri tek New York Times, por jo vetëm që u sulmuan dhe denigruan, por një prej tyre dhe u ekzekutua. Sali Berisha pranoi të dorëzojë pushtetin pas pesë vitesh por jo djalin. Ndaj është përfshirë këto ditë në këtë betejë, thjeshtë se mendon që të gjithë do vepronin, siç veproi ai për të birin.

Ai nuk e kaloi dot atë “stekë”. Ngeli babai i Shkëlzenit dhe jo Kryeministër i shqiptarëve. Prej asaj dite, deri sa iku nga pushteti, ai u hoq zvarrë duke luftuar ndaj gjithkujt që ja kujtonte historitë e djalit. Biles këtë luftë e vazhdon dhe në opozitë duke mbrojtur paratë e padeklaruara të tij dhe këtë e kupton kur Sali Berisha pa pikë turpi, pretendon se milionat e fituara prej djalit të tij, nga gjaku i njerëzve të vrarë, vijnë nga reklamat e brekëve të Arminës në instagram.

Ndaj sot është mire të heshtë, sidomos kur flet për mbrojtje politike të krimit. Nuk kujtohet litari, në shtëpinë e të varurit.